GoClean Prijsvraag

Het is kwart voor vijf als Sarah op haar fiets stapt. Haar vriendinnen volgen haar voorbeeld en over de hobbelige weg van de Loowaard rijden ze naar de dijk. Daar zwaait ze twee van haar vriendinnen uit.
‘Rij je nog even met mij mee?’ vraagt Carina aan Sarah.
‘Natuurlijk!’ zegt Sarah, terwijl ze haar rugtas verder op haar schouders trekt.
Het is tien minuten fietsen naar het huis van Carina, waarna ze nog eens een kleine tien minuten door moet fietsen naar haar eigen huis. Ietsje om, zegt haar moeder altijd als ze weer eens later thuiskomt omdat ze met Carina is meegefietst.
Met haar vriendinnen heeft ze uren gezwommen en liggen zonnen. En natuurlijk eten en drinken. Ze had twee blikjes drinken en wat snacks en chocola meegenomen. De lege verpakkingen heeft ze in haar tas gedaan. Ze zag nergens een vuilnisbak.
´Heb je dat afval nog weggegooid bij de ingang?´ vraagt Carina haar.
Oh stom, ze had het daar kunnen weggooien. Ze schudt haar hoofd en ze fietsen verder.
Na tien minuten komen ze bij het huis van haar vriendin aan. Na nog even wat te hebben gekletst gaat ze in de richting van haar eigen huis. Vlakbij haar huis ziet ze een verpakking op de grond liggen en ze stapt af.
Haar moeder is GoClean-vrijwilliger. Tijdens het wandelen fotografeert ze zwerfafval en gooit het daarna weg. Op die manier wordt de omgeving schoner, maar houdt GoClean ook bij waar het zwerfafval ligt en wat het precies is.
´Dat is beter, Sarah,´ zei haar moeder bij het avondeten.

´Opruimen is goed, maar registreren nog beter. Dan weten ze tenminste waar ze bijvoorbeeld een afvalbak moeten neerzetten of een bord waarop mensen gewezen worden op het effect van zwerfafval. Wist je dat…´
Daarna vertelde haar moeder steevast hoe lang de natuur nodig heeft verpakkingen te verwerken. Een bananenschil kan er een jaar over doen, een aluminium blikje zoals van Red Bull vierhonderd jaar en glas een eeuwigheid.
Deze stokpaardjes hebben, hoe irritant ze die ook vindt, toch effect. Ze had vanochtend zelfs het karton van de blikjes Red Bull bij het oud papier gelegd. Tegenwoordig gooit ze ook niets meer op de grond en haar vriendinnen doen ook met haar mee, wat vooral betekent dat ze afval aan haar geven zodat zij het weg kan gooien. Vandaag viel het mee en heeft ze alleen haar eigen afval weer mee. Thuis kan ze dat mooi weggooien. Maar nu eerst even dit zwerfafval fotograferen en registreren.
Ze zal haar moeder nooit inhalen, maar met haar broer en haar vader heeft ze een wedstrijdje afgesproken. Wie in de maand het minste heeft geregistreerd en opgeruimd, moet de andere twee en haar moeder trakteren op iets lekkers.
In haar rugtas vindt ze in het voorvakje haar mobiel en ziet dat er iets aan haar tas hangt.
´Hé, jagges.´ Een verpakking met gesmolten chocola plukt ze van de onderkant van haar rugtas. En direct vallen er een paar paperclips achter het papiertje aan.
´Paperclips? Wat is er…´
Het is al snel duidelijk wat er aan de hand is. Het gat in haar rugtas is precies groot genoeg voor alle verpakkingen die ze wel meehad, maar nu niet meer in haar tas heeft.

Alleen deze verpakking van haar Between reep, die trouwens erg lekker was, zat er nog in. De enige reep die ze uit het doosje had meegenomen.
Ze tuurt de straat af of ze nog meer ziet liggen, maar in de eerste 100 meter vindt ze niets. Flink balend loopt ze het huis in. Haar ouders komen even later binnen. Ze hebben uren lang gewandeld en opgeruimd, een grote actie in de omgeving.
´Ik kan, denk ik, morgenochtend zien of het is opgeruimd,´ merkt haar moeder op.
Die avond, na het avondeten, spelen ze nog een spel en bedankt haar vader haar voor het afval.
´Waarom?´ vraagt Sarah.
´Misschien heb ik het wel opgeruimd en sta ik dankzij jou voor in onze wedstrijd. Zal ik alvast vertellen wat voor lekkers ik wil?´
Sarah steekt plagend haar tong naar hem uit, maar moet er wel om lachen.
De volgende ochtend zit Sarah met haar moeder aan de eettafel. Op haar moeders laptop loggen ze in op zwerfafvalkompas.nl en kijken naar de opbrengst aan zwerfafval van gisteren. Haar moeder pakt de bon van de supermarkt waar Sarah gisteren is geweest erbij.
´Zie je? Als je deze route hebt gereden, lijkt het erop dat iemand die verpakkingen heeft opgeruimd. Ook al mis ik nog een verpakking.´
Sarah wijst een afvalstuk aan in de buurt van het huis van Carina.
´O ja, je bent natuurlijk ietsje om gereden,´ grinnikt haar moeder.